Kivircik Turist

Hatay Merkez Hatay'a uygun uçak bileti bulduğumuza sevinmiştik, ancak  'acaba sadece biniş mi fiyata dahildi de havaalanının üzerinde sekiz tur attık' dedirten bir yolculukla başladık. Uçaktan siyasi haritadaki Hatay'ı seçmemizin ve inatla yere yaklaşamamamızın nedenlerini sorgularken, bir yolcu pilotun Suriye hava sahasına girmemeye çalıştığını tısladı mistik bir şekilde.Bir şekilde inebildik. Ben de kendimi lazanya yaprağı şeklindeki tavanı ve yoğunluğa bakılırsa uzun süre iç hatlar uçuşu almamış havaalanı personelini, (esenboğada elinde ışıklı zıngırtıyla uçağı aprona çeken eleman burada yerini el kolla gel abi gel diyen değnekçiye bırakmıştı) uçağı alanın ortasına lök diye çaprazlama park eden pilotu ve binaya yarım kilometre yürüten  zihniyeti gözlemlemekle ödüllendirdim.

Hatay'tan 4.5 saat süren yolculuk, artık Antep'in paralel evrende olduğuna karar vermeye ramak kala nihayete erdi, böylece nacizane turumuzun aksiliklerle bezeli etabını geride bırakmış ve Antep'e ulaşmış olduk. Yolculuğumuzun bu etabı her ne kadar İstanbul'dan Yunanistan'a arabayla geçilebilecek sürede hemen bitişikteki şehire geçememe handikapıyla başlasa da, Antep'e indiğimiz andan itibaren, Hatay'a göre daha sorunsuz ve eğlenilesi geçti. Sherlock Holmes Antep'te :p Bence Antep Hatay'dan daha bakımlı ve gezilesiydi. Mutfağına dair duyduklarım kesinlikle abartı değil, gerçekten başarılı bir oluşum. Antep baklavası ve İmam çağdaş orada olduğu için söylemiyorum bunu.Yemek endüstrisi mi diyeyim hobisi mi bilemedim, Antep'in her şeyi yeme içmeyi seven insanlara hitap etmek üzerine kurulmuş. Koskoca baharat çarşıları, baklavacılar, katmerciler, restoranlar, hatta bir de Antep mutfağı müzesi var. 'Yemekle aram yoktur' temasında insanla

Buyursunlar... Annemin teşvikiyle baş koyduğum ve Minyon Güneydoğu Anadolu Turu adını verdiğim irili ufaklı, otobüslü uçaklı, badireli durağan coğrafi keşifler silsilemizden henüz döndük... Hatay, Antep ve çeyreğinden Adana dekorlarında çekilen üç günlük set maceramızdan çıkanlar, ayaklarımızın haklı yorgunluğu, eğlenceli çekişmelerimiz, inanılmaz lezzetli yemekler, insanı kalori günahkarı yapan künefe ve baklavalar, meydanlar ve çarşılardan aklımda kalan kareler, şık müzeler, yer yön duygusu handikapı ve de en vurucusu şehirlerarası güzergahlara vakıf olma ayrıcalığı oldu. Yerli turist sıfatını ete kemiğe büründürmemizin olayların seyrine etkisinden bahsetmiyorum bile. Hatay, Antep ve birkaç saatliğine Adana, bize coğrafya,gastronomi ve sosyoloji üzerine zahterli, isotlu, yer yer fıstıklı panoramalar sundu. Bize ise ayak uydurmak, bölük pörçük uykuyla şehrin bize borcu var gibi her enstantenesinin kapısına dayanmak kaldı.Anneciğime bitmek bilmeyen gayreti, enerjisi ve rehberliği,